Η μητρότητα αποτελεί ένα πολύ σημαντικό κομμάτι στη ζωή μιας γυναίκας. Η εγκυμοσύνη και αργότερα ο ερχομός του νέου μέλους της οικογένειας αλλάζει τις ισορροπίες και οι γονείς καλούνται να αναθεωρήσουν όχι μόνο τους ρόλους τους αλλά και τις προτεραιότητες και την καθημερινότητα τους.
Συνήθως η μητέρα επιβαρύνεται περισσότερο με την φροντίδα του παιδιού καθώς αυτή είναι η τροφός. Οι σύζυγοι, επίσης βοηθούν κάποιες φορές αλλά αναπόφευκτα τα παιδιά περνούν περισσότερες ώρες της ημέρας με την μητέρα. Το γεγονός αυτό, λοιπόν, περιορίζει τον προσωπικό της χρόνο με αποτέλεσμα να αλλάζουν ριζικά οι συνήθειες και η καθημερινότητά της. Η βόλτα, ο καφές με τις φίλες και γενικότερα ο προσωπικός χρόνος περνάει σε δεύτερη μοίρα καθώς προτεραιότητα έχει μόνο το παιδί και οι ανάγκες του. Έτσι, το παιδί μεγαλώνει και η μητέρα συνεχίζει να ασχολείται με τις ανάγκες του παιδιού ξεχνώντας πια εκτός από τις δικές της ανάγκες και τις ανάγκες του συντρόφου της. Και κάπου εκεί είναι που αρχίζουν οι πιέσεις και η δυσλειτουργία της οικογένειας.
Η μητέρα επωμίζεται όλο το βάρος της φροντίδας των βασικών αναγκών των μελών της οικογένειάς της ξεχνώντας ότι και αυτή είναι ένα άτομο με ανάγκες και επιθυμίες. Αυτό οδηγεί σε κούραση, νεύρα και συχνά απομόνωση θεωρώντας ότι κανείς δεν μπορεί να την καταλάβει. Ωστόσο, το πρόβλημα δεν έγκειται στο ότι κανείς δεν την καταλαβαίνει, αλλά στο ότι τα μέλη της οικογένειας έχουν μάθει ότι η μητέρα μόνο προσφέρει χωρίς να απαιτεί. Και αυτή ακριβώς η πεποίθηση είναι που δημιουργεί την πίεση και την δυσλειτουργία στο σύστημα της οικογένειας.
Οι μητέρες πρέπει να καταλάβουν ότι το νέο μέλος στην οικογένεια έρχεται για να συμπληρώσει την ευτυχία. Έρχεται επειδή οι δύο γονείς έχουν απεριόριστη αγάπη να του προσφέρουν. Η μητέρα δεν πρέπει να ξεχνάει ποια ήταν πριν από την γέννηση του παιδιού της. Δεν πρέπει να ξεχνάει τον ρόλο της ως γυναίκα. Ένα πολύ σημαντικό λάθος που γίνεται σε πολλές περιπτώσεις, είναι ότι οι μητέρες αφιερώνονται τόσο πολύ στα παιδιά τους που καταλήγουν να ζουν μέσα από αυτά. Αυτό όμως εμπεριέχει πολλούς κινδύνους. Ένας βασικός κίνδυνος είναι ότι αυτές οι μητέρες χάνουν τελείως τον εαυτό τους ενώ παράλληλα πιέζουν ασφυκτικά τα παιδιά τους τα οποία δεν μπορούν να εκφραστούν και προσδιορίσουν την προσωπικότητά τους. Εκτός αυτού όμως, οι μητέρες αυτές είναι πιθανότερο στο μέλλον να εμφανίσουν συμπτώματα κατάθλιψης ή αγχώδων διαταραχών, λόγω του ότι έχουν αμελήσει τόσο πολύ τον εαυτό τους ενώ παράλληλα προσπαθούν να ελέγξουν την προσωπικότητα του παιδιού τους.
Ο ρόλος της μητέρας είναι σαφώς πολύ σημαντικός αλλά για να μπορεί μια μητέρα πραγματικά να προσφέρει στην οικογένεια της πρέπει πρώτα από όλα να αισθάνεται η ίδια καλά. Και αυτό θα της το προσφέρει ο προσωπικός της χρόνος ο οποίος της δίνει την ευκαιρία να ασχοληθεί με τον εαυτό της και να τον ευχαριστήσει όπως κάνει και με τους άλλους..Διότι, όπως συνηθίζω να λέω, ευτυχισμένη μανούλα σημαίνει και ευτυχισμένα παιδιά.
Μαρίνα Μποζάνη, Ψυχολόγος Msc
Πηγή: politischios.gr